Beydağı...
...ve kabul görmüş bunca beyhude düş içinde
bunca kar bunca kıyamet çokça istikraz
ve karşılığında yeksan olmuş iraden ile
sürüyorsun kendini kaynağa.
Kavgayı dövüşü unutmuş;secdesi rükusu bir yana
duası hayli de bedduasıyla karışıyorsun
caddesine sokağına. Merhameti yok kentlerin
acıması var kıyasıya kendi düşkünlüğünün aksine.
Bir göl kıyısında kayıp mektupları arıyorsun.
Suya vuran yüzün kıyasıya kendine hayran hala
başını kaldırıyorsun öteye, beyaz atların sürüldüğü
çiğ tutmuş kırlar uzayıp yitiyor usulca.
Çocukluğunu hatırla buz tutmuş kirpiklerinle
koşturuyordun bölünmemiş yollarda.
Mevsimler otobanlar heyula gibi dikilen
beton binalar harcadın. Onlar gibi. Tıpkı onlar-
Kelimeler de burada bitmiş izlerini yıllardır sürdüğün
peşinden oradan oraya savrulmuş kaybolmuş
-nafile arayışın zemheri kasırgaların öldürmemiş de -
mekanik lodoslara boyun eğimişsin. Birden
bitivermiş serpilen güzelliğin ne çare!
Ruhun şifa üflemiyor mu açılan yaralarına.
Kokusu geliyor mu, tadı dilinde mi hala
hissediyor musun varlığının manasını?
Kelimenin anlamını biliyor musun!
Yastığı yorganı ve minnetle işlenmiş nakışları
hala orada dururken ve satır satır bölünmüş
cümleler birbirinden iddialı sözcükle
ya da iri puntolu harfler, anlayabiliyor musun?
Memleket kuzu tulumundan güm güm inlerken
Dağlarının üstünde hoyrat yiğit ağıtlar var
biliyorsun bir hayli de kan var artık bu toprakta. Sen yoksun
bir göl bir ırmağın yok. Kelimeler yok-
yitik can veren ve can alan bu topraklarda.
Güneyden bir hırçın Beydağı yükselmiş
ne mevsim gelir Akdeniz yeli bilinmez.
Sokakları sahtekar dolmuş bir sancak beyliği.
İçi gayretle garabet, namusla aldanış dolu.
Var üstünde Bir var inanmışlar haa Birin üstünde de
başka biri var. Bilirsin uzakta bahçesinde yemiş dolu
bir kerpiç dam var. Anlamın içinde söz,
sözlerinin içinde hesap var.
Kanadın kırılmasın diye zincire vurulmuştun
hatırla. Var içinde bir, Birin içinde mana var.
Nedendir,
yüreğin ısınmıyor ellerin kadar...
Büsbütün zavallıydık. Bir nehrin yakasında
aynı öfkeyle taşlıyorduk kötülüğü-cehaleti.
Büyüyüp adam olacaktık. Riyakarlığın
ve aldanışın kabul gördüğü zamanlarda rastlaştık.
Ritmini yitirmiş arkların ve küskün
kavgalı bir tahakkümün çarkları gıcırdıyordu.
Sessiz olmak içtendi ki sessiz kalırsak
anlam bulur sanıyorduk rezilliğimiz ve tüm
diğerleri gibi geçsin istiyorduk bütün bu karanlık.
En nadide şarapların çağıydı, tükenmeğe mecbur ve
satın alınmışlardı. Tatmıştık sarhoşluğunu aşkın.
Feverana sağır haykırışlarla, makinelerin
gürültü zaferlerini izliyorduk haykırışlarla.
Büsbütün ahmak büsbütün yitmiştik doğrudan.
Nefes alırız diye bu kör aydınlıktan
boğulmayı istiyorduk Baltık ırmaklarında.
Nedendir doymuyorduk, lezzete öfkeye
ve şehvete. Düşmanlarımızla düşüp kalkıp
dostlarımızla savaşmaya, dost olamadığımız
bütün iffetsizler avunmaya.
Yaradılışın bütün hatasını kader denen pezevengin sırtına yüklemiştik.
Adet edinmiştik her nedense.
Bütün duygular kullanılmıştır derdim hatırla
bütün kelimeler kullanılmıştır.Harcanmıştır
diyordun sende odur ki sebepsiz bir bardak
su bile içmezdin. Bütün ziyankarlıklar gibi
bütün kabullenişler süratliydi.
Yanılmaz tek bir yenilgeyle sarılmıştık zavallığımıza.
Öksüz hakikatlerimiz zayıflamış, avurdu çökmüş
terkedilmiş bir yeniyetme gibi dehlizlerin
karanlığıyla doyuruyordu açlığını.
Toprak intikamını kalbimizi kurutmakla alıyordu.
Aydınlık beklediğin şu kelimelere bak.
İnanmıyorsun biliyorum,bildiğimi biliyorsun
korkuyorum. Burnunun ucunu göremiyorsun,
rengi mi göreceksin resmi mi? Karanlıklar öfkeyle,
kanla ve yüceliğin gölgesiyle ekildi,
kanın akmıyorsa medeniliğinden,
gözyaşın ne yazıktır çoktan esir olmuş aklına...
Uyanışlarını hatırlayabilirsin ansızın hani;
terli tedirgin kabuslarını.
Gözyaşlarına boğulmuş olmayı arzuladığın
o liyakatsiz gecelerin hesabını da.
Geçer sanıyorsun avunurum avutulurum.
Kursağına koca bir çapari saplanmış belki de
hırıltılarınla sevişiyorsun. Akmıyor zaman diyordun
ki bilirsin yüzü durgun nehirleri. Sarı siyah gölgelerle
derinlerden çağlayan akşamları anımsa.
Terkettiğin büyüyü unutma
sinmesin etinin içine büyük kentlerin gölgesi.
hayal de olsa yalan da minik avuçlu bir kız çocuğu ol
ve yaralara kabuk bağlatan masallar anlat.
Hayal kurmadan uyumayı öğret uyanmasın
öğret ki arayışı avuntuda bulmasın.
Ardına anlamlar yüklenmeyen imlalar bul ve de ki:
“ Ben o uğultulu gündüzlerin esrik hükümdarı
ben bitmeyen kavgamın galiz kahramanı vurgun yedim uyanışlardan.
Kaçtım gençliğin ve güzelliğin heyecanından.
Var içinde bir yok deryasındayım.
Uçurumlardan kaçtım rüzgarlarla düşüyorum.”