Yalan üzerine düşünüyorum bir süredir. Aklımı kurcalayan ve elbette yine kesin bir cevabı olmayan sorunun içinde oradan oraya savruluyorum günlerdir. Dürüst ,hakiki, güvenilir olmak gibi erdem addedilen sıfatların karşında bir yalancı olarak durmak ve yalanı savunmak durumundayım. Yalancı; ama hakikatten daha az inciten ve dürüstlükten daha az ıstırap veren bir yalancı. Yalan üzerine söylenmiş veciz sözleri ve 'Yalanın Kısa Tarihi' adlı kitabı okuyup bu yazıyı yazmak istedim lakin düşüncelerimin pür halini buraya yazmakta nedense biraz acele etmeye karar verdim. Zira yalan üzerine konuşacaksam bu düşünceler yontulmamış köşelerimden gelmeli ve yalan hatta yanlış ama bana ait olmalıydı. Bu benim sorumlu olduğum bir konu. Bu dersten kalsam bile devam etmek zorundayım.
Yalan bir zamanlar arkadaşım oldu işin gerçeği. Zırhım oldu. Yalan bir savunma mekanizması, yalan bir sığınak hatta yalan bir silah oldu bana. Yalan benim hakikatim oldu. Hayatımın bir parçası, besin ve esin kaynağım. Gerçekliği arayan bunun için çabalayan, çırpınan personamın ve onun eylemsiz işteşliğinin bir parçası olarak. Yalanla avuttuğum insanlar oldu. Listenin en başına adımı ekleyerek söylüyorum bunu. Listenin geri kalanı hakkında kendime yalanlar söyleyerek başladım buna. Şimdi burada parantez içinde yalanını ikircikli durumunu konuşmak istiyorum. Yalan söyleyen biri için özdeyişlerde iddia edilen güvenilir olmama ve bunun bir tavır haline dönüşmesi eğilimi üzerine. Ve yine yalan hakkında söylenen 'yalanın asla ortaya çıkmayışının onu gerçek kılması' bunu bir gerçek ve söyleyeni de erdemlerinden uzaklaşmamış mı kılıyor? Listeye dönüyorum. İnsanlar sevdiklerine ve yakınlarına neden yalan söylüyor? Bu eğilimin ben de tezahür eden iki türüne değinmek istiyorum. Kaybetme korkusu ve kazanma arzusu. Sevgi ihtiyacının körüklediği bu iki güdü beni yalan söylemeye itmiş olabilir. Nerden baksan çaresizce. Peki diğer insanlar sadece çaresiz oldukları için mi yalan söylerler? Bence hayır. En azından benim açımdan bakınca böyle olmadığını söyleyebilirim. Politik amaçlar, devlet sırları, kabul görme ihtiyacı. Hayır yalana bir meşruiyet kazandırmak istemiyorum. Ve hayır dürüst bir yalancı değilim. Ve yine hayır günah çıkarmıyorum. Yalanın bir mecburiyet olduğu kanısındayım. Bu savımın da bir yalan olabileceği şerhini düşerek..
Ailenizin kredi borçlarınızı öğrenmesine gerçekten ihtiyacı var mı? Ya da uzun süredir beraber olduğunuz ve yanınıza yakışan sevgilinizden ayrılıp daha aykırı bir partner bulduğunuza? Babanızın gerçekte ne iş yaptığınıza dair bir fikri olması gerçekten önemli mi? Şayet bulunduğunuz pozisyonu makamı mevkiyi kendisi sağlamamışsa! Sevgilinizin performans artıcı kullandığınızı bilmesine veya orkidelerinizin suyularına mineral takviyesi yaptığınıza? Asayiş kurumlarının alışveriş eğilimlerinizi bilmesine gerek var mı? Toplumsal kabul adına söylediğimiz yalanları sıralayalım:Focualt, Acid Arap, Ahlat Ağacı, Sosyal Darwinizim,GTA5.Premier Lig, Agent Provocateur, Öküzgözü vb... Gerçekten bi haber olduğumuz eğilimleri savunmak adına sığındığımız beyaz yalanları düşünün. Ayda iki defa yerine haftada bir kontrole gittiğimiz hastane izinlerini. Başını okşayarak geçip gittiğimiz için sokak hayvanları adına yaptığımız temize çıkma hesaplarını. Acınası sevilme ihtiyacının bile karşında zavallı görünen şu yalanlara bakın. Zühur etmiş sanki yeryüzüne aldatmak!
Bildiğimi sanmıştım ben de her ahmak gibi. Emin gibiydim hakikat hakkında hatta özgüveni esin kaynağı olmuş bir ahmak hatta ve hatta. Doğru ve yanlışla sınandığım düşünüyordum. Gerçeğin acımasız tekrarlarındansa bir hayale bir sanrıya sarılmış biri gibi. Dönüp dolaşıp pişman mıyım diye soruyorum kendime. Pişmanım bilincimi esir ettiğim sarhoşluklara ve ruhumu zincirleyen zevklere. Bir mucize olarak devam ettiğim yaşamda gerçeğe daha yakın olmanın bedelini yalnızlıkla ödüyorum. Kesin olarak cevap yok. Söylemiştim ilk yazıda. Entelektüel tembellik önemli bir opsiyon olarak değerlendirilmeli. İnsan olma refleksini boğazından kavrayan yalan; gerçek dünyanın kaderini avuçlarında tutuyor. Bugün doğru söylemeye daha yakın biri olarak geçmiş zenginliğimin özlemi ile yanıp tutuşsam da yalan gerçeğin bir gecesi bile etmiyor. Bu benim için ilerlemenin önkoşulu. Tekrar etmek isteyenlere sürüp giden yaşamlarında ışıltılı günler dilerim.
https://www.youtube.com/watch?v=g0YbQuuz01k
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder